ŚW. PIOTR
Św. Piotr, Apostoł (+ 67). Syn rybaka Jony z Betsaidy Galilejskiej. Nosił imię Szymon. Mieszkał w Kafarnaum. Chrystus powołał go wraz z jego bratem, Andrzejem, na swojego ucznia. W ewangelicznej relacji o ustanowieniu grona Dwunastu otrzymał od Jezusa nowe imię - Piotr. Należał do Jego najbliższego grona. Obecny podczas przemienienia na górze Tabor; składa wyznanie, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga (Mt 16,16 nn); kroczy po wodzie ku Jezusowi; jest przy Nim w Ogrójcu; podczas aresztowania Mistrza broni Go, atakując sługę arcykapłana (J 18,10). Po zmartwychwstaniu Chrystus ukazuje się Piotrowi, przekazując mu władzę pasterską (J 21,15-17). Po Zesłaniu Ducha Świętego wygłasza mowę misyjną do Żydów, stając na czele uczniów i wyznawców Chrystusa. Duszpasterską działalność prowadzi poza Jerozolimą - w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Wędruje do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej, a potem do Rzymu. Tutaj zakłada gminę chrześcijańską i zostaje jej pierwszym biskupem. Po śmierci Heroda (+44) wrócił do Jerozolimy. W roku 48/49 przewodniczy Soborowi Jerozolimskiemu, po czym wraca do Rzymu. Ewangelie ukazują jego szczególną pozycję w gronie apostołów. Pisma Nowego Testamentu wymieniają go 150 razy. Podczas prześladowania chrześcijan przez Nerona w latach 64-67 św. Piotr zostaje aresztowany i ukrzyżowany głową w dół. Jest autorem dwóch listów należących do Nowego Testamentu. Nad jego grobem wzniesiono w 320 roku kościół, który ostateczną formę przybrał w postaci bazyliki Watykańskiej. Sw. Piotr, pierwszy papież, jest patronem m. in. diecezji w Rzymie, Berlinie, Lozannie; miast: Awinionu, Biecza, Duszników Zdroju, Frankfurtu nad Menem, Genewy, Hamburga, Nantes, Poznania, Rygi, Rzymu, Trzebnicy; a także blacharzy, budowniczych mostów, kowali, kamieniarzy, marynarzy rybaków, zegarmistrzów. Wzywany jako orędownik podczas epilepsji, gorączki, febry, ukąszenia przez węże. W ikonografii św. Piotr ukazywany jest w stroju apostoła, jako biskup lub papież w pontyfikalnych szatach. Od IV w. (medalion z brązu - Watykan, mozaika w S. Clemente) ustalił się typ ikonograficzny św. Piotra - szerokie rysy twarzy, łysina lub lok nad czołem, krótka, gęsta broda. Od XII wieku przedstawiany jest jako siedzący na tronie. Atrybutami Księcia Apostołów są: anioł, kajdany, dwa klucze symbolizujące klucze Królestwa Bożego, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój, pastorał, ryba, sieci, skata - stanowiące aluzje do wydarzeń w jego życiu, tiara w rękach.
ŚW. PAWEŁ
Paweł pochodził z Tarsu w Cylicji - Mała Azja. Żył ok 10-67 r n.e. Urodził się jako obywatel rzymski, co dawało mu pewne wyróżnienie i przywileje. Szaweł jest jedną z głównych postaci początków chrześcijaństwa. Święty, zw. Apostołem Narodów lub pogan. W Jerozolimie odbył studia rabinackie w kręgu faryzeuszy (jego nauczycielem był Gamaliel), uznawszy chrzescijaństwo za niebezpieczne dla żydowskiej ortodoksji poświęcił wiele energii jego zwalczaniu, uczestniczył w prześladowaniach. Wg Dziejów Apostolskich ok. 36 w drodze do Damaszku (gdzie udawał się, by zwalczać chrzescijan) miał widzenie, w którym ukazał się mu Chrystus zapytując: "Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?". Po spowodowanym tą wizją nawróceniu przyjął chrzest i rozpoczął działalność misyjną. Głównym terenem jego działalności (poza Damaszkiem i Jerozolimą, gdzie spotkał się ze św. Piotrem) był Cypr, Azja Mniejsza, Macedonia i Grecja. Prawdopodobnie został stracony (przez scięcie) w czasie przesladowań chrzescijan za Nerona. Pod imieniem Pawła Nowy Testament przekazuje 13 listów do gmin chrześcijańskich i osób indywidualnych, które stały się fundamentem dla rozwoju chrześcijańskiej teologii. Św. Paweł jest patronem licznych zakonów: Awinionu, Berlina, Biecza, Frankfurtu nad Menem, Poznania, Rygi, Rzymu, Saragossy oraz marynarzy, powroźników, tkaczy. W ikonografii przedstawiany jest w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: baranek, koń, kość słoniowa, miecz.
